Stop!

Stop!

Jij bent al zo ver gekomen door op kleine afbeeldingen te klikken, ook mij houd het leven bezig met vragen over mijzelf. Want wat zijn wij, de Homo Sapiens, de rechtop gaande mens, toch een apart volkje op onze mooie planeet. Is er nog een ander wezen dat zo emotioneel en met allerlei gevoelens door het leven gaat? Er zijn medemensen die vaker dan gemiddeld te maken hebben met onveiligheid, negatieve reacties en eenzaamheid. Een negatief zelfbeeld, somberheid en sociale angst kunnen hiervan zowel oorzaak als gevolg zijn. Terwijl ze alleen maar toegeven aan hun gevoelens voor hetzelfde geslacht, zich niet thuis voelen in het geslacht waar je mee geboren bent of seksueel op een ander niveau zitten dan “blijkbaar” de normale “standaard mens”.

In Nederland zijn wij gelukkig tolerant, of……. misschien toch niet? Te vaak hoor en lees je over geweld tegen met name de LHBTIQA+ gemeenschap. Oké, het alfabet is hier goed vertegenwoordigd. Maar dan moet ik toegeven dat mijn gevoelens daar ook in thuis horen. Best verwarrend en het roept ook veel vragen op. Wie ben ik?’, ‘wat ben ik?’, ‘wat betekenen mijn verlangens en gedrag?’ en ‘hoe moet ik verder?

Ik hecht dan ook waarde aan ons artikel 1, de tekst staat in de zijbalk vermeld, want we kiezen niet voor ons geslacht, een levensovertuiging of wat dan ook. Ons menselijk brein doet vreemde dingen met ons en je kunt niet zomaar een bepaald gevoel niét meer hebben. Ergens in dat koppie sluimert er altijd wel iets van dat gevoel, uitschakelen of proberen kwijt te raken is niet goed. Uiten is niet altijd makkelijk of gewenst, maar je moet er mee om leren gaan. Proberen een balans te vinden, of gewoon doen. Ik denk dat dat mij wel gelukt is (balans vinden). Een enkeling weet wat mij bezig houd, maar voor de rest van mijn omgeving blijven mijn gevoelens verborgen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.