4×4

4×4

Ooit begon het met een Suzuki sj 413. Paars van kleur en niets aparts er op of er aan gebouwd. Kleur beviel me niet, dus op een mooie zonnige dag met de roller en kwast een camouflage patroon aangebracht. De standaard banden verruild voor iets bredere, all terrain, en de veerschommels iets verlengd waardoor er een klein stukje meer bodem vrijheid bij kwam. 

Maar verder bleef het een geweldig ding om er mee door de bossen, plassen en modder te rijden. Wat kun je veel doen met zo’n klein licht terrein wagentje. Natuurlijk reed ik me wel eens vast en moest ik geholpen worden, maar dat vastrijden gebeurde ook heel vaak door de veel grotere en met veel meer power rond rijdende terrein wagens.

In het begin, met de eerste soes, stond er een kist op het dak en vrienden noemen mij dan ook wel “chrisje met het kistje”. Maar die kist bovenop mijn Suzi bevatte toch een aantal voorwerpen die ons geregeld goed van pas kwamen. 

Hakbijl, sleeplint, sleepogen, dus het normale “spul” dat aan boord moet zijn voor het geval je iemand te hulp moet schieten. Of als je zelf hulp nodig hebt. Helaas kon de beugel waar het kistje op stond de krachten niet meer weerstaan oftewel, alles brak af. Dus moest ik het gaan doen zonder kistje op het dak en had ik alles binnen in de auto gelegd. 

Maar het ging in ons groepje niet om wie het grootst en sterkst was, we beleefden veel plezier met terrein rijden. En diverse merken waren vertegenwoordigd. Liefhebbers van 4×4, of eigenlijk, liefhebbers van terrein rijden noemen wij ons dan ook. Je hoeft niet perse een 4×4 te hebben om door het terrein te rijden. Het helpt wel als de omstandigheden zwaarder worden. 

De 413 heeft regelmatig op z’n donder gehad en op een gegeven moment was het tijd voor iets anders en heb ik de 413 verkocht. 

Maar een gewone auto kon mij daarna niet meer boeien en dit bracht mij te vaak op paden waar ik met een gewone station wagen niet moest komen. 

Ik liep tegen een verbouwde SJ 410 aan waar nog het een en ander aan moest gebeuren, maar na 2 jaar weggedaan. Er moest te veel aan gedaan worden en een Vitara diende zich aan. Van de 410 zijn helaas de foto’s verloren gegaan. De SJ 410 had een laadbak. Daarom heb ik deze gekocht, ik vond dit een leuke pickup soes. 

Met de Vitara, kwam je verder dan ik had verwacht van deze kapsters wagen zoals ze ook wel genoemd worden. Maar het zijn toch echt wel volwaardige terrein wagens waar je veel mee kunt doen en die je optisch leuk, stoer of indrukwekkend kunt aanpassen. Ook deze Suzuki verdween op een gegeven moment toen ik meer kilometers moest gaan rijden naar mijn werk. En ik kreeg de Vitara niet zuiniger dan 1 liter benzine op 8 kilometertjes. 

Een uitstapje van zo’n 3 jaar naar “gewone” auto’s heeft mij uiteindelijk weer doen overstappen op een Suzuki, een Grand Vitara deze keer. Luxe rijden is fijn, maar rammelend, schommelend en piepend rond te rijden in een auto die je hart sneller doet slaan is niet uit te leggen. En het verbruik ligt gemiddeld op 1 liter benzine op 12 kilometers, wat heel acceptabel is. Het terrein rijden is ook naar de achtergrond verdwenen, maar ik zit prima, rammel lekker mee en pik af en toe eens een zandpad mee. 

Ik vind het prachtig. Hoger dan een gewone auto, brede bandjes, bullbar, gewoon een semi stoer uiterlijk. Maar uiteindelijk heeft ook deze soes een andere eigenaar gekregen. 

Nu rijd ik voortaan met een tweewiel aangedreven KIA sportage . Ook lekker hoog, maar geen rammeltjes en piepjes meer. Beetje meer volwassen geworden zal ik maar zeggen, Niet de auto, ik zelf.